Son Arzum Şiiri - Hamit Atay

SON ARZUM

Bir gün susarsam aniden,
Sözlerim eksik kalırsa eğer,
Bil ki sustuğumda değil,
Sana anlatamadıklarımda ölürüm ben.

Bir sabah uyanmazsam bir daha,
Gözlerin gözlerimi ararsa boşlukta,
Son defa tut ellerimi…
Soğuksa da ellerim, korkma.
Ben hep sıcak kalırım,
Adını içimde taşıdığım sürece.

Son arzum olurdu belki,
Son bir kez adını fısıldamak,
Kimse duymasa da olur,
Sen duy yeter… içindeki o kırık yerinle.

Bir mezar taşı istemem üstüme,
Sen yeter ki unutma beni.
Bir şiirin son dizesinde an beni…
Bir mısra olsam,
Seninle başlayıp,
Sessizce sana son bulsam.

İstemem ağlama ardından,
Yaş dökersen, kurusun içinden,
Ama bakma göğe,
Ben orada değilim,
Ben, en çok sevdiklerinde kalırım.

Bir defterin kenarında bul beni,
Unuttuğun bir şarkının sözlerinde…
Gizli gizli yazdığın ama söyleyemediğin her duyguda…
Çünkü ben orada bekliyor olacağım,
Sana ses olamamış bütün şiirlerde.

Son arzum…
Bir nefes değil,
Bir dua bile değil belki,
Sadece,
Sadece unutulmamaktır.
Adım anılmasa da olur,
Yeter ki bir şey seni bana hatırlatsın.

Eğer bir gün bir çiçek açarsa inadına kurak toprakta,
Bil ki ben oradayım.
Eğer bir şarkı seni durdurursa kalabalıkta,
Ben yine oradayım.

Son arzum…
Yaşamak değil bir daha,
Zaten yeterince yaşadım seni içimde.
Ama bil ki,
Beni en çok sen öldürdün…
Ve seninle ölmeyi de sevdim.

Hamit Atay