Son Arzu…
Anlatayım diyemedim,
Gün nasıl beklerse güneşi,
Öyle sıcak doğdum doğudan…
İçten hissedin anı diyemedim,
İlkler nasıl anlattıysa varoluşu,
Öyle yeni ve yeniden tutundum…
Bir de; ben ol diyemedim,
Ruh nasıl teslimse bedene,
Teslim oldum sana, günden güne…
Şimdi,
Doğduğun günki kadar saf,
Saf; duyguların gölgesinde tutundum hayata…
Sonra,
Bir çocuk edasında emekledim,
Aşkın, sevginin ve hatta tutkuların her birine…
Yetmedi,
Her gülen gözün ardından koştum,
Rastgele oradan oraya…
Bilemedim,
Bir masalmış yaşam; hatta dört denklemli muamma,
Bir sır imiş çözülemeyen…
Şimdi zamanı geldi,
Bir yanımda Azrail; diğer yanımda geçmişim,
Girmişler her bir koluma…
Evet şimdi zamanı gelmiş,
Gözlerimin içine öyle sıcak bakıyorlar ki;
Bir de Soruyorlar sohbet edermişçesine,
Bu gün doğan güneşten ne istersin diye…
Mehmet Aydemir 24.02.2014 saat 02:58
Mehmet AydemirKayıt Tarihi : 24.2.2014 09:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
her bireyin son arzusu sorulurmuş... ruhun son arzusunun hükmü yok mu?
olan şiirizi haz alarak okudum
Kutlarım
Mesut Özbek
TÜM YORUMLAR (7)