Son Arzu Şiiri - Hayrettin Soyer

Son Arzu

Atsinlar ustume bolca kara toprak.
Soylenmesin arkamdan o guzel sozler,
Dokunmasin kuru eller kuru tahtaya,
Ic’im agliyor bugun, kalbim yara.
Gideyim sessiz uzak daglara,
Oturayim yasli bir cinar’in altina,
Gozlerim dalsin ufuktaki gunesin batisina.
Uzaklardan, ta uzaklardan cingiraklari kecilerin,
Olsun duzensiz bir tempo yarali atan kalbimin atisina.
Serileyim upuzun kara topraga,
Gunes’in son isiklari kaybolurken bati da,
Ulasayim nihayet sana bu ebedi ruyamda.
Ilk once cakalllar ve kurtlar, sonra da kuslar,
Milano’daki “ Son Ziyafet” gibi toplansinlar sofraya.
Ne sarap icilsin ne de serbet,
Topraga gubre olayim vereyim bereket.