Son Arya Şiiri - Can Bahadır Yüce

su kabardı, kalbimi ölümle mühürledim
deniz...âh, yazları kuşatan ezeli rüya!
her şey koptu kendinden, eridi lehim
bitik bir sahilde zamansız arya!

ruhum kalma! aşkları hüzne çevir
işte! su denen o eşsiz mucize!
belki mızıkanın sesine düğümlenir
bir çocuğun elinde terleyen dize

liman duruyor hâlâ, incelsin keder
kimin ölüsü suya ağır ağır indi?
ey korsan! şimdi köpükleri oku ve ürper;
o sahipsiz sandığın tören senindi!