Son Armağan Şiiri - Esra Oda

her gece kabuslar görmelisin
adımı sayıklamalısın uykularında
beyninde bir mühür olmalı benim adım
gözyaşın dökülmeli avuçlarına, yüzünü yıkamalısın gözyaşlarınla
sözler vermelisin kendi kendine
sonra dönmelisin sözünden
ihanetin en acısını yaşamalısın 'kendine ihanet'
maziyi yaşamalısın her gece,yüreğinde bir burukluk
ağlamak yok demelisin bir fısıltıyla
gözündeki yaşların farkına bile varmadan
ben gelmeliyim aklına birden bire, öylesine
yüreğine saplanmış kalp kırıklarını çıkarırken bir bir
seni seviyorum, seni seviyorum demelisin
ama seni duyan yok bilesin
hissedecek bir kalbim de yok bunu da bilesin
işte sana son armağan
kalbimden geriye kalan
küçük kalp kırıntısı