Son Anlar Şiiri - Mustafa Duyar

sonbahar ayında sevdalandım ben bir çiçeğe
gönülden severek meylimi verdim.
Yaşadığım buca zamandan sonra
ayrılık zamanına geldi
demek ki kaderde bu varmış
şimdi gönlüm hüzünlendi ağlıyorum için için
yediğim lokmalar bile boğazımdan aşmaz oldu
hayallere dalıyorum gecen günleri anarak
ve kendimden geçiyorum
sanki bir bulut gibi bazan kararıp bazan beyazlaştığı benzim
bende bazan aglıyorum bazan ise gülüyorum
kendi kendime alın yazısına
yine boyun egiyorum

gidiyorum artık gönül çiçeğim seninle duramam
dönüşü olmayan yoldayım
beni yanına çağırma gelmem çağırsanda gelemem
ben ellerin oldun sen kal bahcende yeterki mutlu ol
mutlu yaşaman benimde mutluluğumdur.
belki sonbahar ayında
gönül bahcesinden çiçekler açar acan o çiçeklerden
mis gibi kokular çıkar cıhanı aleme koku verir
ve sevilir.
sen yeterki mesut ol.o banada yeter sanada