Son Alas Şiiri - İbrahim Yoldaş

Son Alas
Cennetin bir tılsımı çehrene sinmiş,
Güzelliğin gözde değil, yüreğimde imiş.
Yetmemiş, süveyda bile sana secde etmiş,
Gözlerin denizi değil, göğü simgelermiş

Varlığının gayesi, hülyada bir serenat hissi,
Kâinat diz çöküp karşında secde etmiş sanki.
Bu suskunluk bir değil, bin yılın özlemi sanki,
Gözlerin denizi değil, göğü simgelermiş…

Yer, gök bütün evren birleşse elde edemez seni,
Bir gülüşüne sığdırmışsın duygularımı, benliğimi,
Hayallerde tutsak kalmış öyle derin öyle ulaşılmaz ki,
Gel desem gelir misin? Çok oldu seni görmeyeli...

Ruhu tutsak kalmış sevginin, çaresiz feryadıdır bu,
Yetiş ey sevgili, çürümüş bedenin güneşi isteyişidir bu.
Taze baharda yağmuru bekleyen yeryüzünün sesidir bu,
Gel desem gelir misin? Son bekleyişin, son umududur bu.