Son Akşamın Misafiri Şiiri - Ethem Vayvaylı

Son akşam*
Çay içmek, laflaşmak
Olur ya, dağları aşmak
Üzere gelmiştin

Başında bir işçi şapkası
Ters giymiştin
Ve arasından geçirmiştin saçlarını
Kısılmış gaz lambasının aydınlattığı
Hipil olmuş mum çadırlarının altında
Bir yayla** başında
Konuşuyorduk seninle

Sırtını yarım bir kütüğe dayamış
Saçlarını topluyordun avuçlarına
Sanıyordum gönlünde ay kararmış
Ve firariler bekliyordu arkanda

İki bardak tavşan kanı çayımdan
Öteye bir şey almadın
Ama ey bahtsız özlem
Bana ne çok şey anlattın

Gideceğini, dönmeyaceğini
Belki bir şey söyleyeceğini
Ve artık söylemeyeceğini
Geçerse zamandan üç-beş yıl
Bir daha gülmeyeceğini.

07 Eylül '97, İstanbul

*12 Eylül 1993
**Kersen Yaylası