Son Akış Şiiri - Cenk Koyuncu

Akışlarım var, hırçın çığlık, sessizliği yırtan umut avcısı,
karayı karalara bırakır mavi tutsağı bir martı,
son gibi akışı, son gibi durduğunda sessiz bakışı!

Aşklarım var, düşlerle büyüttüğüm uykularıma açılan
gece bahçelerime giren kadınlarla kasık kasığa kimi
zaman, kimi zaman suskun serenad, unutulmuş şarkı!

Anılarım var, nerede, ne zaman sayısı unutulmuş
albüm sayfaları, tarihe savrulmuş yankılar, hangisini
tutsam eksilti, zamanla sararan, kopan yapraklar!

Acılarım var, suskun sabah, gül gibi açan ve kararan
yılgı anları, içine girip çıkamadığım tuval,
sesli harfle başlayan tek rengi resmimin!

Susuşlarım var, kapandığım gizde, dize gelmeyen dil,
sandığına terkedilmiş ve unutulmuş nankör anlarda
kendi düşüne bilenen gerçeğim var!

- Hiçbir şeyim yoktu benim, herşeyimi çaldılar!