Son Ağa'ya Ağıt (Babam'a Ağıt)

Bir dağ idin, kar tükenmez başında.
Yetim düştün daha iki yaşında.
Baba oldun fukaraya garibe,
Tuzun vardır onların her aşında

Temizliğin elâleme örnekti
Sözün sav'ın çaresize köynekti,
Vermedin taviz dimdik yaşadın.
Arzun hep bizi mutlu görmekti.

İyiyi öğrettin her zaman bize.
Dönüyor insan sonunda öze,
Neyimiz var ise maddi manevi
Mustafa Bey'den kalmıştır bize.

(İstanbul, 30.12.2005)