Karlı bir Cumartesi sabahı acılar içinde dünyaya geldi ve kırkında Dünya Vatandaşlığına geçti...
Senin gibi düşünmem
Ama hiç düşünmem sandın
Senin gibi sevmem
Ama hiç sevmem sandın
Sandın ki yıldızlar kadar uzağım
Uzaktan severim ben
Ey insan denen zavallı makine!
İhtiyaç bile gideremezken
Acıları bastır, köle ol zevklere!
Bir zamanlar yalvarırdın güneşe ve aya
Acıları döndürmüşsün en büyük uygarlıklara,
Zevklerin adı olmuş demokrasi, serbest piyasa
Annem beni çok sevdi kendi için
Babam beni çok sevdi kendi için
Ben kendimi çok sevdim onlar için
Şimdi sevmeyi yeni öğreniyorum
kendim için
Ne büyük kayıp, ne büyük acı
Sigaramın dumanı gibi kıvrılıyorsun hayallerimde
ince ve uzun
kapkara gözlerin güneş saçıyor yüreğime
ama nafile....
ısıtmaz beni bu güneş
git başka yere
Gözlerimde kimsenin izi yok
Yüzümde hep soğuk rüzgar
Cıvıltılar benden uzak yürüyorum davetsiz
kendine bir bak deseler
Ödüm patlıyor
Geceler de bu yüzden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!