Bir ormana düştüm yüz üstü,
Ne ağaçları ağaç; ne toprağı toprak.
Dizlerim paramparça, avuçlarım paramparça...
Kolum kanadım kan revan,
Kopardılar her şeyimi pey pey; parça parça.
Sürüne sürüne bir taşa yaşlandım;
Denize düşmüş ve yılan ararmışçasına...
Taşın her bir köşesi aklımda mıh gibi,
Her köşesi deşerdi bedenimi
Fakat
Fakat
Ne çare, kimi zaman bile bile...
Gider insan sonunun üzerine.
Gider gidebildiği kadarınca
Sonuçta fanidir insan, sayılı her bir şeyi.
Nefesi, atacağı adımı...
Bitmeyecek zanneder ya insan;
Sona daha hızlı ulaştırır
İşte o bitirir adamı.
Kayıt Tarihi : 7.12.2022 23:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!