//Son şiir, son kıtalar... Mısraları nereye bilemiyorum...\
Değince göğsüme dilinin hançeri, şahadet sanıp gülümsedim...
Sedam göğüne değince, bahar deyip filizlendim yurdumuzun toprağında...
Mevsimleri unutup dörtten fazlaya bölünce; Ebed bir andır ve ben sakladım!
Mehtap senin gözlerinde deyip, ben kameri ağlattım...
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta