Gün doğunca biz de uyandık, kırmızı bir göğün altında.
Uyanış aştı zihnimizi, yüz asırlık bir uyku bitti artık.
Kolumuzda yok kuvvet, elimiz tutamıyor çekiç.
Bin asırlık uykudan uyandırıldık, günün ışığında.
Öğle vakti, gökler sarıya boyanmışken yürüdük, destanımız hasret kalmış kıyamet.
Yürüyüş yordu ayaklarımızı, güneş yaktı daha yeni onarılan bacaklarımızı.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta