Bu son çağrımdır sana, bilesin.Ya kendin gel, yada bendeki hâyâlini düşlerini hele helede anılarını al götür uzaklara.Yoruldum bendeki seni taşımaktan. Yoksa ipe çekeceğim bendeki seni, dönmemek üzere.Seninle gezdiğimiz caddelerden, oturduğumuz kafelerden lütfen al git kendini buralardan.Belliki bir daha gelmeyeceksin gittiğin yerden.O halde benide azad et sana olan tutsaklıktan ki bende özgürlüğü tadayım.Lütfen...
Ahmet Türkkan
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta