Ne var ki bu ahdi sözleşiş, diğer bir yanıyla da sürekli vaaz ve sürekli ayin, olmakla kişilere düşünme fırsatı vermiyordu. İman (akit) düşünmenin yerine geçiyordu.
İman ahdi kişiye süreci kavrama, aklını işletme fırsatını vermiyordu. Köleci sistem bu yansımayı iyice sezip tepe tepe kullanacaktı. Tıpkı günümüzdeki kimi politikacıların günlük oluşla ve saatlerce ekranda konuşmaları gibiydi.
Kült merkezleri gevşek bağları soyut manalı tutumlar içinde ahdi kılmalarıyla asli durum olan tevhitçe oluş pekitiliyordu. Bu nedenle kült merkezleri; merkezin kendi ana inşacılarına yapılan atıflarla (zikretmelerle) , inşacılarına gösterilen sadakati, ahde vefayı, iman tazeleyici ligi bu amaçla kutsal yer olmanın iman ahdi ziyaretlerine de dönüştürüyorlardı.
Yapı; kült merkezi ile kült merkezinden, zaman ve mekân alanı olmakla uzaklaşılan merkezin, çevresel sarımlardan inşa oluyordu. Merkezin kendisiyle osile (uyum salınımlı) olan yakın ve uzak çevresinin kült merkezlerine zorunlu atıfları vardı. Bu atıflar zaman, mekân, yönetim ve iletişimle birlikte yaşam düşüncesinin biçimi olmakla; çevre ve merkezin uyumlaşan bir alan etkisi olmalarıydı.
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta