Sömürünün kalesinde, bir dağ çiçeği,
Toprağın kanında, sevdanın izi.
Dayatılan düzen, bir kör karanlık,
Lakin içimde, göğün ta kendisi.
Ne bu şehir, ne bu kalabalık, ne bu yara,
Ne de bu zincir, ruhumu bağlayabilir.
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta