Sömürüldüm Şiiri - Anıl Çelik

Sen kalırken güneşin en neşeli günlerinde
Ben karanlıkla olan savaşımda mum oldum
Sömürüldüm özleminde olduğum düşlerin ülkesinde
Öpüşlerinde istismara düşen ısmarlama bir aşk oldum

Sen dağların kıvrımlı pınarlarında yıkarken yüzünü
Ben güneşten gizlenen durgun sularda yıkandım
Apansız çürüyen cesetlerin kokularını süründüm üstüme
Göğsündeki gül bahçesine bülbül olduğuma inandım

Dilimde sensizliğin getirdiği tümcelerle uğurladım sevdayı
Bilmediğim bir dilde vedalaşıyordum senliğimle
Gökyüzünde hududlar çiziliyordu bana karşı
Sömürüldüm özleminde olduğum düşlerin ülkesinde

Ellerimde topladım hasretinin gözyaşlarını
Bir merhamet dileğinde sadece sana seslendim
Rabbimden gelirsin diye avuçlarımı
Gökyüzüne açıp seni dilendim

Yağmurunda sevda saklı yüreğimin bulutları
Yokluğundan beri kurak bir rüzgarda hoyratlaşır,
İçinde incilerden keder taşıyan gözlerimin
Yol yordamsız gülüşleri ağlaşır,
Ve alışır bir zaman sonra
Sadece yokluğun hatırlanır,
Dizelerime verdiğm adında bir ömürlük ufuklar sallanır.