Sömürücü Düzen Şiiri - Turgut Çört

İnsan bazen kuşkuya düşüyor,
Nice gariban yalnızlıktan üşüyor,
Maalesef niceleri de varki;
Duygularımızı sömürüyorlar..

Ya tedirginiz ya da endişe,
Güven kalmaz araftaki işe,
Suçsuz borç mu öder ki?
Kaygılarımızı sömürüyorlar..

Bizde büyüğe hürmet vardır,
Sükut altın, söz değerdir,
Kimileri de öyle laf eder ki;
Saygılarımızı sömürüyorlar..

Arafta kalabilir insanoğlu,
Gün olur bulamaz Hak yolu,
Bazıları da gel gör ki;
Kavgalarımızı sömürüyorlar..

Gönül koyulmaz gönülsüze,
Ne hacet doğru söze,
Bu garip Çakır da der ki;
Sevgilerimizi sömürüyorlar..