Somunu Gevşek Şiiri - Filiz Odabaş

Somonu mu, gevşemiş şu dünyanın
Taş, toprak, oynuyor yerinde durmaz
Mevsimler şaşırmış, yaz, kış karışmış
Yazın sıcak olmaz, kışın kar yağmaz

Erkekler sapıtmış, kadına benzer
Kadınlar makyajla taş bebek oldu
İnsan gibi insan göremez olduk
Maskeyi takanlar sanala doldu

Ezeli düşmandı kediyle köpek
Şimdi dost, olmuşlar ayrılmıyorlar
Fare ile kedi,nasıl söylenir
Kucaklaşmış birlikte, yatıyorlar

Evlilikler dönüşmüş, evciliğe
Mahkemede dosyalara, yer kalmaz
Çiftler boşanmak, için girmiş sıraya
Memurlar kıyacak, nikah bulamaz

Seksek çizgileri, bir mazi oldu
Kör ebe oynayan, çocuk kalmadı
Çelik çomak, masallarda anılır
Alı balı satın,alan olmadı

Dağlarmı değişmiş, hiç deleni yok
Ferhat artık şirin, gibi yaşıyor
Çöller ıssız, kalmış mecnun arıyor
Leyla sanalda, ne aşklar yaşıyor

Anne, baba korkar olmuş evlattan
Bebe babasına, akıl veriyor
Sanki doğmamışta, doğurmuş gibi
Kızlar anasını, küçük görüyor

Kümes unutulmuş, horoz ötmüyor
Dijıtal horozlar, uyandırıyor
Komşu ziyareti, kalmadı artık
Evde bile herkes ayrı duruyor

Plak, kaset, CD birden değişti
Hepsini telefona koydular
Sanatçılar şaştı kaldı bu işe
Soytarılar hep fenomen oldu

Nasıl düzeltiriz, biz bu durumu
Somununu sıktıkça, değişir mi
Yitirilen onca güzel değerler
Bize dönüpte geri gelir mi