Şömine Şiiri - Sedat Kutlu

Yine oturmuşum yakınca bir yerine
Şöminenin, o eski günlerdeki gibi
Soruyorum kendime: 'Bu dünya gerçek mi? '
'Yoksa sadece hayalden mi ibaret' diye

Farkındayım ben de yaşamın zorluğunun
Her insan gibi, cevabını bilmiyorum
Kağıtlara karalanmış yüzlerce sorunun
Her gerçek gibi, bilmek de istemiyorum

Bekliyorum durakta bir yolcu misali
Ve otobüs görünüyor, sonra duruyor
Yanımda oturan yaşlı adam soruyor
'Ne olacak aceb bu memleketin hali'

Sorular birikiyor, dağ oluyor önümde
Buluyorum doğruyu zor olsa da içimde
Tercihimi yapıyorum; cevaplamaktansa
En iyisi de bu zaten bırakmak zamana

Yeni bir dünya arıyorum ufuklarımda
Sevginin olupta, acının olmadığı
Biliyorum böyle bir dünya yok aslında
Bülbülün ötüpte güllerin solmadığı

Geldi şöminenin başından kalkma zamanı
Düşünerek geçirmiştim oturduğum her anı
Artık istemiyorum sorunları düşünmek
Sadece istediğim yaşamaktır elbet