Şimdi aramızda "dağlar" var...!
Ama duyuyorum seni!
Belki o gecenin "en parlak yıldızı"
Olarak yansırım "gökyüzüne".
Belki de soğuk bir sabahın
"Camdaki çiy damlası" olurum.
Belki "denizin tuzu" olarak kalırım
Dudaklarının ucunda.
Sen yeter ki "göz kapaklarının ardına sakla beni..."
Her "fırtınada" vuran dalga
Benim "sana koşuşumdur".
Her esen "rüzgâr" taşıyor
Sana "sonsuz selamımı".
Güneşin "son ışığında" saklı
Tüm "kavuşma sözleri".
Unutma,
Her "renk" bize ait
Her "ses" bizi anlatır.
"BU EVREN, BİZİM GİZLİ HABERCİMİZ..."
Senin "yalnızlığını" kapatan
O "perde" ben olurum.
Her uyandığında çalan
O "sessiz alarm".
Mesafeler kalbimizin
"Ritmini" değiştiremez.
Çünkü biz "tek bir nefesiz"
Ayrı bedenlerde.
"VE BU YOL,
NASIL OLSA BİZİ BİRBİRİMİZE ÇIKARIR..."
O zaman "saatler" duracak
Takvimler "sayfa" çevirmeyecek.
Sadece "anı" yaşayacağız
Sonsuz bir "boşlukta".
Ne "özlem" kalacak artık
Ne de o "hüzünlü bekleyiş".
Her şey "ilk günkü" gibi
"Taptaze" ve "ebedi".
"ÇÜNKÜ AŞK, EN UZUN YOLCULUĞUN TEK VARILACAK LİMANIDIR..."
Kayıt Tarihi : 10.10.2025 17:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!