Somada Ümitler Yanar Sobada

Kiminin hayalleri evinin tavanı kadar
Kiminin ki gökyüzü
Bir de bizler varız ki
Maden işçisi çocukları
Sevdamız bir maden ocağı kadar.
Belki bu yüzden derinlik artıkça
Büyüyordu sevdamız ve
simsiyah bir bulut gibi çöküyordu
Beklemek üzerimize
telaşlı ve geçmeyen saatlerde.
Güneş doğmak bilmiyordu
Ben kömür karası gözlerine her baktığımda:
ALIN TERİN bir dal gibi büyüyordu içimde
Kara yüzlü, kara gözlü
en beyaz sözlü adam
benim babam.
Bunları size
Babasını maden ocağı patlamasında yitiren
bir çocuğun ağzında yazıyorum.
Geceyi bir bıçak gibi kesen ve
tüm kazdığın toprağı ıslatan alın terinle
bir sevda ve hiç unutulmayacak bir savaşçı olarak kalacaksın.