Soma'ya Ağıt Şiiri - İsa Kahraman

SOMA’YA AĞIT

Önce iki dendi, ölü sayısı,
Sonra “ Onikiye ÇIKTI “ dediler.
Birden yüz derece olunca ısı,
Ateş, bir sel olup, AKTI dediler.

Manisa Soma’da, maden ocağı,
İçi insan dolu, Allah’ın dağı,
Olsa işlerlerdi, bahçesi bağı,
İşsizlik, aşsızlık, YAKTI dediler.

Sonra “ Onikidir “ dendi ölümüz,
Yirmi iki oldu, soldu gülümüz,
Yüziki olunca durdu dilimiz,
Dünya hep Soma’ya BAKTI dediler.

“ Ölüm, madencinin kaderi imiş “,
Diyen, dört çocuğun pederi imiş,
Bu, ölüm değil de özveri imiş,
Bu sözler, milleti YIKTI dediler.

Bodruma inerken, biz korkuyoruz,
Böyle yerde hayat, olmaz diyoruz,
“ Yedi kat yer altı “ bahsediyoruz,
Azrail çakmağı ÇAKTI dediler.

Kimi düştü kazma sapı üstüne,
Kimisi yığıldı, hapı üstüne,
Bir civan evinin kapı üstüne,
Son kez “ Baret “ ini TAKTI dediler.

Grizu’da değil, çökme’de değil,
Devletsin, bu işin üstüne eğil,
Sabrın da sonu var, bunu iyi bil,
Millet bu haberden, BIKTI dediler.

Ömür, kömür, savaş. Ekmeği unu,
Ocaktan çıkınca arar sabunu,
Allah’ım yaşatma, bir daha bunu,
Kaç bin diz secdeye, ÇÖKTÜ dediler.

Yüreklerde yara açtı Şehidim,
Adedi üçyüzü aştı Şehidim,
Soma’dan Cennete uçtu Şehidim,
Kaç milyon göz yaşı DÖKTÜ dediler.

İSA KAHRAMAN. 15.05. 2014