Soma! Soma! Şiiri - İbrahim Cuma

Beyim erken uyan, uykuya dalma!
Uykuya dalıp da işe geç kalma
Çocuklarımızın rızkından olma
Yüzlerce kişiyi bekliyor Soma
Çalış da bizleri aç sefil koma

Evlatlarım! dedi güldü eşine
Sabah erken kalkıp ekmek peşine
Yüzlerce can böyle gitti işine
Yüzlerce kişiyi bekliyor Soma
Evlatlarımızı açıkta koma

Mayısın on üçü ikindi vakti
Soma’nın içine sıkıntı çöktü
Feleğin tokadı ne canlar yaktı
Yüzlerce kişiyi bekliyor Soma
Ne olur kimseyi babasız koma

Soma! Soma! Soma! Hayın mı çıktın?
Kara bahtımıza kara ışıktın!
Söyle artık söyle kaç yuva yıktın?
Yüzlerce kişiyi bekliyor Soma
Ne olur kimseyi umutsuz koma

Kimi kardeş bekler kimi de baba
Kimi evlat bekler, kimi akraba
Nişanlı, yavuklu, dosta, ahbaba
Yüzlerce kişiyi bekliyor Soma
Ne olur kimseyi çaresiz koma

Ocaktan çıkana yakınlar bakar
Cenazeler teşhis edeni yakar
Yaş gözlerden değil gönülden akar
Yüzlerce kişiyi bekliyor Soma
Ne olur kimseyi duasız koma

Söz düğümleniyor, dilim neylesin?
Kime sessiz kalıp kime söylesin?
Ölene Allah’ım rahmet eylesin.
Yüzlerce kişiyi bekliyor Soma
Allah’ım onları rahmetsiz koma