Bizler hayattayken toprağın altına girenler,
Toprağın altıyla üstü karıştı birbirine.
Gündüzü gece diye yaşadınız.
Toprağın altı sizin için umuttu, ekmekti, gelecekti.
Toprak sizi bırakmadı:
“Geldin. Burada kal. Gitme!” dedi.
Toprağa karşı gelinir mi?
Zaten sonunda oraya gidecektiniz.
Toprağın altına girerken
Günışığını son kez gördüğünüzü nereden bilecektiniz?
Sevdikleriniz nereden bilecekti
Sizi gerçekten toprağa verdiniz uğurladıklarını.
Apak girdiğiniz o yerden
Kömürle yoğrularak çıktınız
Kömüre renginizi verdiniz
Kömüre sevdalarınızı verdiniz
Kömüre yarınlarınızı verdiniz.
Ruhunuz şad olsun.
Kayıt Tarihi : 18.1.2025 02:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!