Soma'da Yasım Var Şiiri - Bekir Sami Ünsal

SOMA’DA YASIM VAR

’’Manisa Soma’da Madra dağları
Yürekler köz olmuş erir yağları’’

Soma’da yasım var
Takvimler gösteriyor
Yıl 2014,gün 13
Mayısın ikinci haftası
Gönüller kaldırır mı?
Bu kederi, bu yası?
Serinletir mi tez elden bağrımızı
Bakırçay nehri!
Tekeliışıklar Yaylası!

Ağlıyor
Soma’nın ormanlarında ki
Meşeler, dişbudaklar, kızılçamlar, çınarlar…
Suları gözyaşına dönüştü
Billur akan pınarlar…

Maden ocaklarına güneş doğmaz
En ufacık ihmalle
Yüzlercesi batar
Bir daha doğmamak üzere.

Manisa Soma’nın kömür ocağında
Kömür gözlü çocuklar ağlıyor
Bükük boyunlarıyla
Anaların kucağında.
Eşlerinin saçları bir gecede ağarmış
Bir garip uçuyor şimdi gökte turnalar…
Dizlerini dövüyor yine analar
Kulakları sağır ediyor feryatlar…
Gidenler
Ekmekleri uğruna
Yerin yedi kat altındaki Ferhatlar!

Ağaç fidanı gibi değil
Maden ocakları;
Yiteni geri bitirmiyor
Gencecik fidanları
Zamanın hiçbir dilimi
Geri getirmiyor.

Yanmakta yine
Tükendikçe zaman
Ülkemde milyonlarca yürek
Köze dönerek.
Sanki olmakta
Dakikalar, saniyeler
Bir engerek.
Maden ocağının içi can pazarı
Gelen haberlerle içimiz
Zehir zemberek.

Sen ki, yüzlerce metreden
Nasırlı ellerinde kürekle
Göğsünde koskocaman bir yürekle
Kömür çıkartmaktasın
İnsanlar kışın üşümesin diyerek.
Hiçbir sedye senin çizmenle kirlenemez
Madenci Murat kardeşim o nasıl söz?
Yetmiş altı milyonun yüreği
Sizin acınızla köz!

İsmail ve Süleyman ikiz kardeşler!
Sizin ortak kader çizginizi öğrendi beşer!
Evde, Okulda, askerde, düğünde, işte yani
Madende de beraber.
Şimdi ise
Yüreklerimizi dağlayan bir haber:
—İkizler faciada beraber can verdi!
Allahü Ekber!

Binlerce sedye size fedadır!
Senin 301 şehit arkadaşının cansız bedeni
Ve de sallanan kolu, eli
Sanılmasın ki sadece bize bir vedadır!

İnce elenip, sık dokunmalıdır
Bu bir mesajdır, iyi okunmalıdır.
Yüreklere, ocaklara düşmesin artık közler
Evet, insanlar üşümesin ama
Artık son bulmalı maden ocaklarında
Acıyı haykıran sözler.