Bahar yeli elem verdi gönül telime,
Denizlere "vira" dedim, yelken dolmuyor.
Dürri güher yağsa gökten değmez elime,
Ruhum vuslat ister ama, beni bulmuyor.
Çok şey kaldı gerilerde, tükendi mühlet,
Güzellikler birer birer tarihe sindi.
Kara bahtlı ak insanlar, kimeydi külfet;
Yüreklerince tertemiz toprağa girdi?
Sabır mı, burda hükmü yok, batmanla acı,
Soluduğun kara ölüm, akı bulunmaz.
Soğuk dehlizlerde var mı yaşam ilacı,
Çarenin, çaresizliğe çaresi olmaz.
Bir meydana dizildiler üçyüz küsür can,
Yine yan yana, kardeşçe; molada gibi.
Takvimler durdu; bir tarih yazıldı o an,
Mazlumlara mezar oldu dağların dibi.
Yalnız onlar değil, biz de öldük Soma'da.
Bizim eller sis içinde bahar yaşıyor.
Sanki mevsimler değişti, her şey komada;
Yürek yangıları yeri göğü aşıyor...
17.05.2014
Fatih-İST.
Kayıt Tarihi : 20.5.2014 11:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Soma faciasının yüreğimde esintileri...E.Ö.
“Sabır mı, burda hükmü yok, batmanla acı,
Soluduğun kara ölüm, akı bulunmaz.
Soğuk dehlizlerde var mı yaşam ilacı,
Çarenin, çaresizliğe çaresi olmaz.”
Gönül eri’ soruyor,’ soğuk dehlizlerde var mı yaşam ilacı?’
Dehlizlerde yaşam ilacı da yaşam odası da yoktu,çaresizliğimize çare de yoktu..
Sabrın hükmü de..
Enver Özçağlayan’a sevgi ve saygılarmla..
TÜM YORUMLAR (1)