SOMA’DA OCAKLAR SÖNÜYOR
Acının durağı Manisa Soma
Ağlarken analar saç baş yoluyor
Teselli faydasız feryada, gama
Korlaşmış kömürler canlar alıyor
Patlamış trafosu ocak yanmakta
Kurtulma ümidi tek tek sönmekte
Yardıma girenler bomboş dönmekte
Göçükte yiğitler heder oluyor
Dumanlar bürümüş nefes alınmaz
Karanlık kaplamış çıkış bulunmaz
Saçıyor zehrini sebep bilinmez
Körpecik fidanlar birden soluyor
Yaşam, ölüm derken ümidi kesti
Gelmiyor oksijen bahtına küstü
Eceli gelmeden telaşı bastı
Gülmeyen kadere kendi gülüyor
Çağın gerisinde kalmış çok ocak
Kömür çıkarmaya açarlar kucak
Çalışır işçiler sahipsiz böcek
Ölenin yerine başka geliyor
Teknoloji görmez çoğunun içi
Ruhsatsız çalışır halâ birkaçı
Doyumsuz hırsızın biter mi suçu
Yer altını insafsızca deliyor
Mezarları sıra sıra kazıldı
Ana, baba, gelin safa dizildi
Açıldı kurnalar gözden süzüldü
Yetimler de ardı sıra meliyor.
ERDOĞAN ÇALIŞKAN 03 06 2014
Erdoğan Çalışkan
Kayıt Tarihi : 3.2.2020 11:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!