Som Altın Şiiri - Ercan Keskin

Sevdim seni bir kere aşkından çok yoruldum
Yarı yolda bıraktın beni ah yolumu kaybettim
Şiirlere hapsoldum sözcüklerle mahvoldum
Ne yaptıysam olmadı senden vazgeçemedim

Kim demiş ki seveni sev sevmeyeni unut
Sev beni seveyim seni heyhat olur mu hiç
Biri çekerken biri iterse nerede umut
İncelen yerden kopar bu aşksız buruk sevinç

Keşkeler olmadan bu aşk yarım kalsın aman
Ben şansıma güvenip senle yola çıkamam
Mış gibi olacaksa her şeyi baştan yalan
Buna sevda denir mi hiç yanında barınamam

Acabalara kaldıysa bu aşk burada biter
Nerede hazır oluş ve kabulleniş bilmem
Gören göz fark eder ya da sinesine çeker
Uzlaşmaz çelişki varsa eğer hiç önermem

Ben senin bende kusursuz hayalini sevdim
Çelişkiler sorun olmadan hep kabullendim
Güzelliğin uğruna herşeye göğüs gerdim
Eğer sevmek bu ise gerçekten seni sevdim

Aşk varsa kuşkusuz olumsuz düşünülmez
Çözümsüzlük sözcüğü bulunmaz lügatinde
Aşktan ötesini ki seven asla dert etmez
Çünkü aşk som altın gibidir yere düşse de

Uzağımdayken yakın olabilmeni sevdim
Emeğe ve onunla yaratılan güzele saygını
Aşk anlayışını derin estetik kaygını
Her şeyden önce insanı sevmeni sevdim

Aşkımızı kayıtsız şartsız sevmeni sevdim
Alnımıza yazılmış gizemli sır misali
Albeniden doğan vazgeçilmezlik timsali
Bize ait olmasını kabullenmeni sevdim

Gün gelir bitermiş /aşkın garantisi yok
Eşiğine yüz sürsen taşısan da eğninde
Hicran yarası değil /ne kadar seversen çok
Latif bir anı kalsın şu kısacık ömründe