Soluyorsun Güz Gülleri Gibi

Cümle alem güneşten alır rengini,
Arı çiçeğinin özünü,
Sen aydınlıkta yok oluyorsun.
Karanlıkta var oluyorsun.

Sen aydınlıkta ışıkta ölürken,
Kendi kuytularında soluyorsun.
Eriyorsun yaz temmuzda dondurma gibi,
Sıcak suda sabun gibi.

Soluksuz kalıyorsun bu havada.
Dallar çiçeklerle çelenk gibi şenlenirken,
Sen kuruyorsun, gazel döken dallar gibi.
Seni seyretmekten başka bir şey yapamıyorum.
İçim parçalanıyor içim.

Dudaklarından dökülecek bir çift tatlı söze
Hafifte olsa bir tebessüme,
Yerinden kalkıp gezmeyi unuttuk,
Hasretim kıpırdamana.
Söyle söyle kuzum ne oldu böyle sana.

Bağrek dağı aman dilerken senin tırmanışından.
Şimdi sararıp solmaktasın,
Gün be gün artmakta derdin
Erken gazel döken çiçekli dallar gibi,
Hevenk dolu bağ bahçe gibi.

Gün güneş temiz hava,
Biraz da sevgi kırıntısı,
Diriltir ölecek adamı,
Neden pervane gibi dönerken etrafında,
Geceyi gündüz, gündüzü cennet yaparken
Benim sevgim seni zehirliyor.