Soluyan Bedenin Şiiridir

Karanlık ormanda iki göz
Hayvan olduğunu hatırlatır
Dumansız bir ateştir hararet
Şeytan alevleri ıtırlatır

Sinmiş bir puma refleksinde yürek
Aşk yarasa çığlığında uçar
Soluyan bedenin şiiridir
Ölüm sonsuzluğunda bir kar

Geceden ibaret zaten hayat
Işık arzudan ibaret
İçindeki boğamadığın hayvanın sesi
Yasak düşleri ziyaret

Yedi başlı ejderha solur
Aşkı bir sunak taşında
Kutsal bir ayin gibi bulur
Teslimiyeti ta başında

Yanar karanlık kapkara
Hayal çizgilerden anlarım
Göz göre göre susar sözcük
Irmak karası akar kanlarım

Lezzet karanlığın ateşinde pişer
Vahşidir biraz da insan yanımız
Karanlığa her zaman bir kor düşer
Kav tutuşması yanar ormanımız