Solunum Üstüne Şiiri - İrfan Köroğlu

nefes almak istiyorsam şayet
sökmeliyim kaburga kemiklerimi
açmalıyım kafesini akciğerin
bronşlarım dar
bronşlarım öfkeli
bronşlarım isyankar genzim kadar
genzim cıvık bir bataklıktan geçmiş gibi
genzim kuru
genzimde Rommel'in tankları

18 yaşımı doldurmamayı dilerdim
zamanı orada durdurmak
yararlanmak isterdim ülkemin hastanelerinden
bir ssk'lı gibi dolaşmak isterdim caddelerde
hoyrat
dalkavuk
ve
doktor muhiddini arkama almış bir şekilde
cesur yaşardım
gözümü karartırdım bütün tehlikelere
bir ssk'lı gibi

bağkurlu değilim ya ben
burnum kanasa koşardım doktor muhiddinin kucağına
veya doktor merve
farketmez
aman!
aman!
bu ay ödendi mi acaba?
yok böyle bir şey insanlar
var işte var
dördüncü nefesim keskin,
duraksıyor
çekmek istemiyor ciğerlerine sakaryanın kötülüğünü

okuldan çıktım
okul tozlu
okulda gam
amfilere romalılar dolmuş
beyaz entariler
kızlar güzel
bahçedeler
sigara içiyorlar mentollü
ama var işte kızların ssk'sı
kızlar cevval
kızlar nüktedan
erkekler bağkurlu
erkekler faşizan davranıyorlar kızlara
erkeklerin ruhunu bataklık kaplamış

hiç bitmeyen bir öyküdür yaşam
sürekli devam eder
tabiat öyküleri dinlemez ama
sokar yürürlüğe kanunlarını
aslolan odur
işletir istediğini istemin
insanı muma çevirir
yumuşatır
iyiden iyiye eritir
ezer
sıkar boynunu
biliyor musunuz?
tabiat merhametini kalbinin derinine gömmüştür

çıkartacağı zamanı iyi bilir
en cesur şövalyeler boyundurluğu altında ezilmiştir onun
kimin kazanmasını isterse ona kazandırmıştır savaşı
tabiat tanrıdır
aslolan
biliyor musunuz?
tabiat ssk'sızdır