Solumdaki Acı Şiiri - Serpil Balçık

Bedenimin soluna inen felç,
Yüreğimin kuytusundaki yalnızlık,
Unutma beni!
Korkarım dirileşen yanlarım yüreğimi köreltir diye,
Yalnızlığım da bana kalmaz o zaman, ürkerim.

Sevgi makamında ezgi tutmuş yüreğim,
Sevi lisanıyla türkü diyen dillerim,
Terk etmeyin beni!
Yüreğim paslanır diye kaygıdayım;
Susar dillerim de sağır olurum, istemem.

Şaşkın belleğim,
Öksüz ellerim,
Dul gözlerim, beni bırakmayın!
Şaşkınlığım diner arayışım biter,
Ellerim ısınır da çabam söner,
Bakışlarım duvarlara değer de
Yaşadığımı unuturum;
Yaşarken ölmek dilemem.

Can çekişen uzuvlarım, vazgeçmeyin benden!
Yanın ve yaşadığımı hatırlatın!
Varolduğumu başıma çalan sevdamı,
Arsız yüreği ıslah eden yangınımı,
Yürek sevmeyi hediye eden yar acısını,
Benden almayın;
Nefes almayı unuturum.

Zaman acımasın bana!
Esirgeyip sakla, derinine gizle beni ey yüce acım!

Seslen bana seyrekleşen gücüm;
Sapır sapır dökülen umudum,
Sırtın dönüp çıplak eyleme beni!
Titrer, üşürüm.

Sessiz çığlığım, endişeye salma beni.
Ha gayret!
Yorulup da pes etme sakın!
Susuşun tek silah bana.
Sesini duyurmaya niyet etsen bile,
Kim duyar yine benden başka?

Yanık acısı uzuvlarım, unutmayın beni!
Can çekişen yanlarım,
Vazgeçmeyin bu ruhdan yorgun diye!

Ve kahpe hayat,
Dönek dünya, anlama beni, acıma bana!
Gücün varsa talan eyle!
Ölüme ferman yazdır!
Birliğiniz yeterse nadasa alın bedenimi.
Soylu sancım nasılsa yaşatır beni.
Hala tek parça bu yürek,
Ve bu yürek benim,
Bu yorgun ruh, çelimsiz beden benim.

Çok mu perişan sandınız?
Bu yürek hala ıslak.
Kanı diner mi sandınız bu yaranın?
Yüce acım,
Soylu sancım kuraklığınızdan sakınır,
Yaşatır beni.

18 Haziran 2002