Solumak Lazım Yar Şiiri - Bülent Dağlı

Hep,zor günleri seçtim,
Sana koşmak için,zor kadın zor şehir,
Dağ ettim yüreğimde,bilmece ettim dilimde,
Gönlümdeki aşk pınarından,
Su taşımak istedim,ellerimle,
Pınar sende,dil sende,gönlüm sende,
Sen fethedemediğim şehirde.
Belki,bir kez daha,bu hislerle gidemem,
Düşmek lazım,son kez,aşkın yollarına,
Belki,gitmek isteyen,sen yanıma direnemem,
Kaybolmak lazım,
Her insanı,sana benzeyen,kalabalığın arasında.
Son dem aşk olsun,aşk şehrinde kaybolsun,
Dilim seni mırıldansa da,gönlüme prangalar vurulsun,
Sen de bırakacağım seni,aşkın Bayramında,
Ellerini tutacağım,belki de sarılacağım,sen diye,bir çok insana.
Bir pür telaş var,gün öncesi,
Duvarlarıma sinmiş,damla kokularında,
Kahvaltımda,ekmek arası sen,
Bardağım da,sımsıcak gidiş öncesi sen,
Sana giden yollar,aşka adansa,aşk karanlığı yarsa,
Solumak lazım,yar kokan şehri,
Taşında,toprağın da, sen kokan insanında.