Soluksuzum yokluğuna

soluksuzum yokluğuna

zavallı, kendine bile hayırsız bir kaç kıvılcımla
bir ateşi harlayıp canlandıramazsın..
burdan şiddetli bir heyacan çıkmaz..
yüreğim can tohumumdur,
acının bereketli toprağına ektim o tohumu
ordan tomurcuklandı şiir suyuyla beslenerek
çiçek çiçek şiire keserek şiirlenerek..
derinliğine inleyen denize döndü yüreciğim
dalgaları düşe kalka..
dalgalar ki birbirleriyle çarpışır sonra döner sarılırlar
hep devingen ve atılgandırlar, taşkın ve bazende süt limandırlar..
deniz kadın duygusu demektir bende yada yüreği
kendimi dilde bulduğum, dilimi bulduğum gün var oldum.
uluslar gibi kendimi ortaya koydum. dilimle koydum.
deniz yürekli kadınların acısından kurtulamadım.
ölümden varmış ama aşktan fazlası yokmuş hazem anladım.
aşkdan önce her anlamda boşuz
aşk doldurur ve sağaltır senle doldum gün gibi.
aşk doğa ürünüdür
doğa dışıdır nefes almak.
senle nefes almıştım ki kıskançlığınla soluksuz kaldım..
aşkımız kuşku yüzünden zavallı kıvılcımlarca kaldı.
heyecan yoksa yaşamda yoktur derdim ya
bırakırım şiiri de ozanlığı da..
bıraktım hazem şiir gözlerini sanat yontusu bedenini..
denizin acı inlemesiyim kabataş’ta
boğazım düğüm düğüm boğazda..
gemilerle tıkanan besbeterim boğazdan da..
ah boğaz ah dar boğaz suların kavrulsun