Ey munzur dağlarının doğan güneşi
Vadindeki bahar yatağından üfle ruhumu
Papatya ve laleleri üstünde cesaretinle dağılsın.
Dağılsın yüreğimdeki çalkantısız sevgi
Bağrımda beslediğim misk kokulu sevda çıksın gün yüzüne.
Patlasın gülüşmeler çığlıkları dağılsın yurduma.
Kadim diyarlara ulaşsın
Soluksuz kalan aşklar kandiller etrafından
Memleket aydınlığına sığınsın
Kapıları bir bir vuran güneşin sıcak hisiyle
Yükledim tüm ikram edecagim umutları
Yeter ki toplu sevdalar elem olmasın
Elemde olmasın
Ekşitlmiş sımalarda ruhu daralmakta yurdumun
Bir bir yıldızlar kaymakta
Ay yine tiril tiril serin aydılığıyla yeni aşklara yol vermektedir.
Aşklar kurgulanmaların tehlikesinde
Sığınmaktadır munzurun vicdanına.
Soluklanacaktır ruhları bahar sularında.
Patlayacak inzivada Işıklar yayacak
Kutsal topraklarında çırpınan acılarım
Düşer ruhum düşer soluklara karışır
Akar içine
Kayıt Tarihi : 31.8.2019 21:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!