Soluklan Şiiri - Rayzan Tan

Otur, soluklan.
Nefesin kuşlara oksijen, kelebeklere ömür oldu; bak.
Sana sormasınlar, cevap verme hiçbir canlıya; mimiklerin bana lazım.
Soframı doyuran, uykuma derinlik veren kadın, ah ne güzelsin; farkındasın.
Suyun akışını değiştiren bir endamın var; saçlarını toparla da kuşlar sarmaşık sanmasın.
Doğrudur, yorgunsun; ama omuzlarımda bir evin, bir akşamın olduğunu unutma.

Soluklan.

Kar yanaklarına kırmızımsı bir dokunuş mu yapmış?
Kıyamam, dayanamam.

Gözlerini ayrı tut, bi ben eriyebilirim sende.
Bi ben yanarım senin yüreğinde.
Bi ben kanarım.

Bekle, gör, sabret benimle.

Gözlerimizi birlikte açacağız
şafağın karanlığına mahkûm bir sabah.

Soluklan, soluklanacağız.