-Soluk Ve Sarı Resimler...

Yitik heyecanlarımın hüzünlü karesi...
Gözyaşlarımdaki kıvılcım,
Buğulu sesimde kaybolan umut dizeleri,
Dudaklarımda sen kokan şiirler,
Gökkuşağının tüm renkleri gözlerimdeydi oysa...
beni bıraktığın yerdeyim,
Hala talihsizlik vadisinde anılarla uyuyorum,
Düşlerim yine renksiz ve donuk,

Öyküler yazıyorum....
Öykülerimde satır başı keşkeler ahlar..
Yitik kıpırtılar can çekişiyor öykülerimde...
Öykülerim,gülümsemeye muhtaç çocuklar gibi..
Enkazın gözleri gibi çaresiz ve soluk.! !
Belli belirsiz sevda kırıntıları...

Aşk,gündoğumu kadar yanıbaşımda,
Talih güneş kadar uzak ve ulaşılmaz..
Offf of içimi acıtıyor öykülerin çığlıkları,
soluk ve sarı resimler gizlenmiş,yaşlı ranzamın altına..
Nerde çekilmiş bu fotoğraf,
Kaç yıl önceydi,
Mevsim yine bahar mıydı?
Ne önemi var..! !
Yüreksizliğime dargın sadece soluk resimler olsa...
Yırtık sevda mektupları da suskun,
Sanki mektuplardan,resimlerden beddualar yağıyor..
utanıyorum....
Nefes alışım direniyor gecenin sessizliğine....

Günlüğümdeki kupkuru çiçekler şahit baharsızlığıma...
Geç hayatımın baharlarını!
Hiç baharda aşık olmadım ki.!
Hiç baharım olmadı ki..!

Aynı filmi kaç kez izledim,
Bu kaçıncı yokoluş,
Bu kaçıncı kaybediş,
Kaç 'hüzün yılı' ayrıyız bilmiyorum..
bu kaçıncı sigara,
Şimdi saat kaç,
sorma bilmiyorum...
Susmak istiyorum,uyku ve huzur doluyum şimdi,
Anlatamamak ne kötü şey,
Anlaşılmak aşk kadar aziz,

Parmaklarım kağıt kokardı oysa...
paslı ranzam kanatıyor yumruklarımı,
Can evime tel örgüler saldırıyor,
Duman duman kıvrılabilsem özgürlüğe,

Gözlerimdeki ışık ölmeden bulamlıydın beni,
Gökkuşağı,ılık yağmurları öperken sarılmalıydın bana,
Umutsuzluk öykülerimi,saçlarım ağarmadan okumalıydın.!

Odamdaki en yeni şey,sigara paketim,
Kurşunlanan sevinçlerim artık otopside,
Suçlu; şu..bu..o..
Ne önemi var.!
Nerdeysen orda kal...
Parmaklarımda kalem kokusu yok,
İçimdeki 'duygusal çocuk' paramparça.! !
Sevemem seni,hatta kendimi.!
Keşkeler avuçlarımı terletiyor,
Şaşkın ellerim ceplerime sığınmış,
Gözlerim utanıyor buruşuk gömleğimden,
Ceketim kaç yıllık bilmiyorum,
Kaç aydır boyatmadım ayakkabılarımı,
Unuttum taze kekik kokusunu,
Dut ağacındaki şebnem tanelerini,
Hatta yaşımı bile.!
Sen de unut beni.....

KÜTAHYA 1989