Soluk Sarı Şiiri - Yunus Emre Topbaş

Bir akşam vakti, odamda hüznün tozu
Işık hüzmesi düşüyor, yere çizilmiş gölgemize
Hatıralar bir resim gibi, solmuş albümde
Sen gideli, renkler silinmiş siyah-beyaz karelerde...

Gölgeler uzuyor, duvarlarda bir sır gibi
Her sessizlik, çınlıyor kaybolan bir kahkahan
Uzanıyorum boşluğa, ellerim titreyerek
Bir cam parçası kalmış, avucumda sadece...

Soluk sarı bir anı, sarıyor dört yanımı
Geçmişin sisleriyle, bir rüyada kalmışım
Bir yankıdan ibaret, artık sesin
Tozlu bir aynada, silinmiş bir resimim...

Rüyalarımda bir dilber, yüzünü göremediğim
Sabah olunca eriyen, bir kar tanesi misali
Uyanıyorum ter içinde, yastığımda bir ıslaklık
O soluk sarı yaprak, kurumuş dalımda...

Belki de aradığım, sen değildin aslında
Belki de özlediğim, o eski benliğimdi
Ama bir resim gibi, zaman sarartmış her yanı
Ve ben, o soluk sarıya hasret kaldım...