Soluk Kan Anıtı Şiiri - Ahmet Topuklu

Boğuk bir sokak lambası
Başı aydınlatır en karası
Yarası ve sayısız kayıpları
Uzağı keser iki ayak

Uçuşu geçen uçak
Kaçak kuzuları vuralım.
Balım kaymaktan daha ak
Bak şu sokak altı bana yatak

Batak kalır on kilo deri altında
Öleli oldu bayağa
Bağla bu koliyi bantla
Salla beni bir ağaç altında.

Uzakta insanları izledim hep
Sebep yokken kendimi silkeledim
Yeniyim hayatta ama bedenim bir ceset
Yayla altı gömdüğüm lekeler yukarı bakar

Sakar bir cesedin şiiri olurdu daha değerli
Cesedim beş para etmez o belli.
Yeni yol yok kaçacak
Solak insana yok yer yatacak

Atacak laf yok bu kış
Ölü kimselerin cenneti
Eti çürüyen onlar değil inan.
Saran iki kol arayışı bitirdi bu canı yanan

Oyalanan iki göz altı sıkışıp
Sanıp ettim kalbimi nakarat
Sakat olan şiirlere yazdım diyemediklerimi
Kendimi gömüp bitirdim.

Kendim sanki hayata yetim
Söyledim dört duvar arası bir şarkı
Yakı olmaz umarım bunca şiir
Kanla yazıp bedenimden verdiğim

Kimim sanki yaşamadım hayatı
Herkes gibi bu kişi de denedi.
On sekiz senede çürüyüp yitti
Yüzeyi kurumayan bir kederi

Etmeyeceğim elveda böyle hayata
Hata ile olan bir çocuktan olmaz evlatta
Yağdır yağmuru yönetmen.
Gezmen bu leke yeterince ilerledi

Yükledi bunca sözü bu kutuya yazan
Kazan bulur bu sokak lambasının altından
Adı sanı belli olmayan bir adamdan
Kadavradan değersiz bir insandan.

Kandan değerli bir sıvı söyle bana
Sana iki laf eder yazar bir anda
Kanıtı masada duran iki sigara
Kara ve soğuktur bakışları da

Yanında bir şişe içer durur bu adam
Rakam yetmez lekesi o kadar fazla
Kaya altı gömmek ister gören
Kepçe yetmez onun pisliğini gömmeye...