Soluk Bir Hikaye Şiiri - Oya Erzurumlu

Bekliyordu kadın ümitle aydınlığa kavuşacağı günleri, kurulan onca güzel cümlenin için de, dikkatle takip ediyordu her şeyi karanlığın içinde. Çaktırmadan hiç kimseye, sessizce, sakince ve sabırla Gözlerini hafifçe araladı kadın kendi karanlığının içinde baktı ve bir anda karşısına çıkan sarfedilmiş bir cümle gördü. Belli ki görür ümidiyle kurulmuş cümlelerdi, verilen cevaplar da beraberinde. Gördü ki daha erken, usulca kapattı gözlerini yeniden. Şimdilik karanlık daha iyidi onun için. Yüreğini ferahlatan hiç bir şey yoktu, biliyordu gözlerini ne zaman açsa, gördükleri yakıyordu canını. Sadece bir kez olsun yüreği acımadan bakabilmeyi arzuluyordu. Dipsiz bir kuyunun karanlığı kadar korkunç bir karanlık yoktur ama aydınlığın verdiği korkunç acı' nın yanın da, o karanlığa sığınmayı başarmış bir kadına ulaşabilecek bir ışık da yoktur artık.
~oya erzurumlu~