Soluk Bir Hayat Anatomisi

Soluk Bir Hayat Anatomisi

Gitme gel!
Sen ki hayattan tek beklentim,
Hayatta gelemem deme ne olur..
Hayatta gel bana.

Ben;
Yağmuru bekleyen toprak gibi,
Fazlasıyla susadım sana..
Sularsan yeşerir umutlarım,
Unutursan yarım kalır tüm yaşanmışlıklar.

Sen;
Yanaklarının utangaçlığını silmiş,
Kırmızı bir ruj dudağında,
Soluk bir makyaj yapmış,
Yalan söylemeye müsait iklimler yaratmak için..
Yüzünün coğrafyasında.

Geldiğinde,
Kanlı ve epeyce yarım cümleler döküldü..
Yaralı ancak yalanlarla boyanmış
Dudaklarından.
Apansız yetim bıraktın ellerimi,
Kan/attın sana kurulan cümlelere.

Anladım ki, gidiş o gidişti,
Bu gidiş o gidişti işte..

İşte bu yüzden,
O/yüzden S/aklıyorum kendimi..

Eğer, acılar içinde kaynayacaksan,

Durma Git!
Değil mi ki, bu gitmek bir dönmeye gebe;
Ve bu dönmek, hiç bitmemeye...
Sen şimdi kapat gözlerini.
Sessizliğin sesini dinle, aç sesini.
Unut beni...