kelimelerin arasına gömüldüm
sessizleşti etraf
evim yok, yolum yok
topraktan alıyorum ilhamımı
solucanlara iletirsin selamımı
eğer oradaysan
veya gökyüzündeysen şayet
kuşlara ezberletirsin yazdıklarımı.
kim bilir bu kaçıncı
bu kaçıncı ağlamaklı tavrım
ya da geriye dönük bakışım
kimseyi tanımayışım.
geçti diyorum işte geçti
siyah beyaz bir kare içinde
hepsi geçti.
ah neşesi hiç eksilmeyen
ışıklar içinde uyu.
Kayıt Tarihi : 24.5.2020 20:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
neslican tay’a yazıldı.
![Kimlik Bulantısı](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/05/24/soluk-44.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!