Tarihin ve zamanın o ketum soluğundan
ve ölümcül labirentlerinden
bir biz kaldık,
bir de düşlerimiz.
yani çocukluğumuzdu kurtulan...
Belki bir inattık
ki yaşamı yarattık.
belki de üstün bir yaratık;
öyle olduğumuzu mu sandık?
Yağmurun bereketiyle Dicleyi emzirdik
Fıratı asi yetiştirdik dağların eteğinde
Kimbilir
belki de suya anlamını biz verdik...
Ama...
yanıldık;
savaşmadık, dövüştük...
sevmedik, köle olduk...
çalışmadık, uğraştık...
Şimdi
savaşmanın, çalışmanın ve sevmenin zamanı
şimdi tarihin ve zamanın soluğunda
yaşamı yeniden yaratmanın zamanı
bir nefesliğine de olsa...
26 Mart 2003
Özgür Deniz DeğerKayıt Tarihi : 9.12.2005 00:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!