Soluk Şiiri - Mustafa Enes Erol

Vakit yine aynı vakitti
Ben yemekten dönmüştüm
Sanki şehir arkasını dönmüştü
Gök pus içi karanlık gibi kalmıştı
Hiç yıldız görmeyince şaşırmıştım bakmıştım
Kesin, bir tane vardır, demiş aramıştım
O ne andı ki anıma çarpıp
Bir rüzgar, yel gibi almıştı
Uzayın ortasına bırakmıştı
An ne andı düşünmüştüm
Kaç yüze değer düşüncesi
Pek görülmezdi sanmıştım
Her yana çöken havası
Sarmıştı beni kaplamıştı
Neredeyim demeye kalmadan
Soluğum tükenmişti taşmıştı