Soluk-1 Şiiri - Ayhan Selçuk

Mırıldanıyor gökyüzü türküsünü
Bulutların dilinde hep aynılık korkusu
Neden sonra dem vuruyor saatler ey uyan diye
Uyanmayan ruhlar kime emanet bu devirde

Bir soluk habersiz yükseliyor maveradan
Nilde nefesleniyor, arasda aşık oluyor birden
Bir ağacın gölgesine sığınıyor neden sonra
Umutsuz bakışları yeryüzünü dolaşırken
Nede yabancı olmuş diyor bu sokaklar
Buralar benim değil, bu yerler benden habersiz
Bir şeyler oluyor
Bir şeyler vuruluyor gözlerinde sevdiğimin

Sabah güneşi o değil, akşamında mehtabımın
Nasılda yabancı olmuş sözcükler bedenlere
Kimse yusufu aramıyor artık kırbaç darbelerinde
Yusufu aramıyor artık kimsecikler bu ellerde
Nasıl bir talan Allah aşkına bilen söylesin
Gören varsa seslensin topal oyuncularını şahların

Kılıç darbeleriyle Anadolu’ya giriyordum
Nede güzeldi elleri yarimin
Usulca sokulan bir ses gibi tenime
Giriyor, giriyor her bir akında düşlerime kadar sevdiğim

Bir an senden ayrı mı kaldım sanki
Dedi birden soluk
Soluk teklemeye başladı
Biliyordu her şeyin var bir sonu
Var dedi ama sensizlik yoktu kitapta
Bulunamadı hiç bir mektupta
Hiç bir sayfada, hiç bir kitabında aşıkların
Yoktu ayrılık, yoktu nisyan
Bir perde değildi ki örtüpte görmeyesin
Örtüpte bütün yaralıların yüzüne
Gönülleri ondan bihaber edesin
Unutmak kimin işi dedi soluk
Kim başarmış ki bu en büyük bozgun
Kimi sağ kalır kimi şehit o yolda
Ama bir tane yoktur ki unutan gözlerini sevdiğinin