en aç kaldığım zamanlarda bile hayranlıkla düşerim genç kızların karanfil kokan ağızlarının içine en aşksız yaşadığım anda bile renksiz zamanın resmini çizerim gözlerinin içine kirpiklerin dahi kıskanır göz kapaklarını yan bakar bana hiç tanımadığım insanlar kışın sarılarak ısıtsak üşüyen bedenimizi ağaçlar boynunu bükmeden gölgemizde uyusa hiç nefes almasak dahi yani ölsek anlamsızca soluğu ormanda alırdık sevgilim soluğu toprakta
Dilsiz kulaksız sözün can gerek anlayası
Dinlemeden anladık anlamadan eyledik
Gerçek erin bu yolda yokluktur sermayesi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta