Solmuş Resim Şiiri - Ayhan Sarıkaya

Anladım ki sevmek , karanlığına sığınmaktır gecenin
Sessizlik içinde gömülü bir yığın hayalle avunmak
Ağlamanın huzursuz saatlerinde geldiği acı tebessüm
Yok olmanın korkusundan hüznün sadeliğini anımsamak
Bakışlar anlatır mı hiç sevdanın bilinmeyen gizemini?
Belki soluğum kesilir, terk edince duyguları bedenim
Zamanla anlasınlar ne olduğumu bu kaybolmuş hayatımda
Bilsinler ki , sevmenin tarifini dile getiren bir dal koparıldı...

Şimdi kim hatırlar, benim gibi solmuş bir resmi
Varsın söylensin seviyorum geçinen talihsiz gönüller
Acı bir kez daha dudaklarından anlatsın yalnızlığı
Nasıl ki sevmek , dokunmuşsa ellerini ihanetin rengine
O gün anlaşılsın , bitti artık geçmişin bilinen sevgileri
Unutun kalbinizin yamacında gezinen küstah sevgiliyi
Sonu olmayan hayata aldanmak gömleğini giyin sırtınıza
Verin benim gibi hayallerinizi amansız bir fırtınaya
Sürüklensin, yaşanmadan burkulmuş tatlı düşleriniz
Ne oldu demeyin , aramayın , sormayın...
Aradıkça dizginlenemez taze kalan yorgun geceler
Rüyalar avutur sanmayın yalnızlığın çaresizliğini
Haykırın artık sizlerde benim gibi gömülmüş sessizliğe
Anlayın ki sevmek , karanlığına sığınmaktır gecenin.