Solmuş Renkler Şiiri - Şair Hande

Kırık bir duvarın önümdeyim,
Cebimde oyundan kalmış üç,beş bilye.
Önümde rengi solmuş bebekler,
Belki de zamanı geçmiş hayaller.

Kalbimde söylenmemiş bir kaç söz,
Gözümden akamamış bir kaç damla yaş,
Ve rengi solmuş bebeğim eskiden kalan yanıma
Ama o da ağlıyor cansız olduğunu bildiği halde

O soluk pembe yanaklarından süzülüyor yaşlar
Sanki bana anlatmak istiyor o eskigünleri
İsten kararmış dudakları ve tozla kaplı elleriyle
Dudakları bile bükülmüş küçük bir çocuk gibi

Ama sıralayamıyor kelimeleri göz yaşları gibi
O bile oyuncakken gülmüyor gülemiyor bana
Bükmüş dudaklarını bakıyor bana duman rengi gözleriyle
Kalmamış taakati oynanan oyunlara
Ve her oyun sonunda bir köşeye atılıp unutulmalara,

Artık bende korkuyorum ona söz verip yanında olamamaktan
Onu bırakıp köşeye hatırlayamamaktan korkuyorum
Yüzünde umut çiçklerini açtırıp,umut verip onu tekrar koyup gitmekten
Ve her seferinde soldurmak istemiyorum o açan umudu benimkiler gibi